ارتباط بین شاخص توده بدنی و تکامل دندانی در کودکان و نوجوانان ۷ تا ۱۵ ساله شهر بابل

سابقه و هدف: با افزایش چاقی در بین کودکان لازم است که تاثیر آن بر روی تکامل دندانی بررسی شود. اگر تکامل دندانی در کودکان چاق تسریع شود می تواند طرح درمان های دندانپزشکی کودکان و ارتودنسی را تحت تاثیر قرار دهد لذا این مطالعه به منظور بررسی ارتباط تکامل دندانی با شاخص توده بدنی (bmi) در کودکان 7 تا 15 ساله شهر بابل انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 168 کودک 15-7 ساله شهر بابل انجام شد. سن دندانی به روش demirjian تعیین شد. قد و وزن کودکان اندازه گیری و برای هر نمونه bmi (شاخص توده بدن) بررسی شد. سن تقویمی با کسر کردن تاریخ تولد از تاریخ انجام رادیوگرافی به دست آمد. تفاوت سن دندانی تخمینی و تقویمی نمونه ها اندازه گیری و سپس بر اساس جنس و طبقه بندی bmi آنالیز شد. یافته ها: از 168 کودک مورد بررسی 84 نفر پسر و 84 نفر دختر بودند. میانگین سن دندانی 85/2±44/11 سال و سن تقویمی 29/2±06/11 سال بود. مقدار سن دندانی به میزان 24/1±38/0 سال بیشتر از مقدار سن تقویمی تخمین زده شد. سن تقویمی و سن دندانی و اختلاف این دو شاخص در کل و به تفکیک جنسیت با bmi ارتباط معنی داری نشان نداد. ولی تفاوت سن دندانی و تقویمی تنها در پسران اختلاف معنی داری داشت (05/0p<). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه در عدم تطابق سن تقویمی و سن دندانی در جنس پسر توجه به bmi آنها می تواند در زمان بندی درمانهای دندانپزشکی موثر باشد.